Taste of Love

من مدت مدیدی است که ننوشته ام راجع به همچین چیزی که قدرت قدرتمندانی را میطلبیده در عرصه ای که بیشتر واژه های نارسا و بی طعم! یکه تازی می کنند و تحجر خویش(واژه ها)را تنها گاهی با آوا ها و طنینهای فانی در جدلهایی از جنس مجادله به سوی هم چون نیزه پرتاب می کنند و اجتماع خویش را مترقیانه زبان! می نامند
این را می شود طعم عشق نامید. تجربه ای که هنگام تماس فیزیکی دو قطعه گوشت ظاهرا هم جنس که به نرمی بر روی هم کشیده می شوند و جای خود را در صمیمیتی مظاعف به سرعت که نه ولی در تکراری شورانگیز و پر هیجان به هم عطا می کنند. لبهایی که به رنگ احساساتی نظیر شرم هستند ولی متافیزیکاً تو را به وجدتی منحصر می رسانند، و در عین زیبایی ذاتاً کوچک و منفصل خود که موجب تشبیهشان در ادبیات مختلف بهنقطه می شود هنگام اتصال وحدتی بی نظیر پدید می آورند که تو را از اندیشیدن به نقش عاشق و معشوق در سودای عشق بی نیاز می کند. بی نظیر است! لحظه در کنار لبهای معشوق و وصفناپذیر تر از این صفت! و خواه درصد رطوبت آن کم یا زیاد! بی گمان عطش ناک ترین و خواهان ترین جزئ بی بدیل استعاره بزرگ عاشقی