درست است که من زیاد عمر نکرده ام، اما با کمک اینترنت پر سرعت بسیار گشته ام و در آخر کلامی پر مغزتر و نغزتر از این نیافته ام که : اِنّا لِلهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعُونَ

وای از این قسمهاااااااااااااااا به کجا می شود گریخت

جاویدان ایران عزیز ما

---

به لاله در خون خفته

شهید دست از جان شسته

قسم به فریاد آخر

به اشک لرزان مادر

---

قسم به اسم آزادی

به لحظه ای که جان دادی

به قلب از هم پاشیده

شهید در خون غلطیده

شریعتی

قوتی بخش تا نانم را و حتی نامم را در حطر ایمانم افکنم

!لبیک یا حسین

...

آقای بازجو! من تو نیستم. این اولا

...

صحبت از قانون می کنی؟ این همانقدر مضحک است که، خواندن خطبه عقد برای تئوریسین نظریه ولایت مطلقه

...

مگر کسی در مقابل چراغ قرمزی که ثانیه شمارش زیاد می شود توقف می کند؟! هیس! لا اقل این یکی را ننویس

...

ثالثاً زندگی عرصه ی بی قانونی ماست

به خیالش

به خیالش با خدا شطرنج بازی می‌کند
نه داداش این شیطان است

قران را چطور میخوانی‌؟
با نفرت؟
با درد؟
با لجبازی؟
با تعصب؟
با شوخی؟
با وجدان؟
با هوس؟
با لغلغه؟
با اندیشه؟
با تفاخر؟
با تردید؟
با نفرمانی مدنی؟
دزدکی؟
با تزور؟
با اشک؟
با حسرت؟

سحر؟
پتویی به دور خود پیچیده؟
پس بدان که آن بر تو نازل نشده است

متانت

ساعت 12 نشده ولی من هنوز فکر شکنجه ای هستم که می شوم. خداوند کلاهش را چطور قاضی می کند، وقتی نفرت مسری حاصل از شکنجه و قتل و تحقیر اپیدمی می شود و آهی می شود که وجودش را به سخره می گیرد؟ آیا او هم مثل آقا در جلسه خصوصی نمایندگان کاندیداها در وسط شکایتهای انتخاباتی زنگنه می پرد که : شما از آن ابتدا زود احساساتی می شدید. و وقتی احساساتی می شوید اشک در چشمانتان جمع می گردد. و لبخندی حواله اش می کند؟ آیا ادعیه آنها از این جهت با تعجیل برآورده می شود که چشم به روبرو دوخته اند و بر کرسی خونین خود تکیه زده و با متانتی مثال زدنی همچون کاسترو فرمان می دهند که : تا این سیگار من تمام می شود وقت دارید همه شان را پخ پخ

اگر این طور است. به گمانم امشب زمانش رسیده است. زمانش رسیده است که من راه برون رفتش را از وضع موجود پیشنهاد بدهم، ولی مقام الوهیتی اش دستور بدهد که خسته است و بماند برای بعد

ژان ژاك بروشی

سانسور مانند شیطان، وجود خود را از راه تلاش برای اقناع ما به وجود نداشتنش ثابت می‌كند

...من بودم و چشمان تو...

آندم که چشمانت مرا ار عمق چشمانم ربود

سایه مقام معظم رهبری مستدام باد

میایم تا از نزدیک با حاج مالک آشنا شوم پس: به امید آزادی تمام اسرا

گفتم که یکی از بچه ها به حاج مالک که با ماشین اصلاح موزر روی سر بعضیها چهارراه درست کرده بود خیلی جدی گفت "مالک جان! این پشت موی مرا میتوانی یه خط بندازی؟" و حاج مالک با خنده گفت "مگه من آرایشگرم؟!" و ما زیر لب خندیدیم؟