مفهوم بند تنبون با رسالتش فرق داره. اگرچه چیزی رو نگه می داره اما در واقع مفهومش آویزونه به اون چیز. درواقع بند تنبون هیچ هویتی از خودش نداره. راستش این ریشه مذموم بودنشه. چون اگر هم هویت می گیره آویزون هویتی شده که ارزش آویزون شدن ( حتی با نگه داشتن ) رو هم نداره. بیچاره آدمایی (مثل من) که آویزونن و آویزون چه مفهومی! ما گاه دربند عقاید بند تنبونی خودمونیم. ای کاش بفهمیم و خودمونو اصلاح کنیم. یا هیچ گاه وقتی متوجه نشیم که باور داریم که دیگه فرصتی برای اصلاح نیست
پ.ن.: آیا خود این باور هم بند تنبونی نیست؟
No comments:
Post a Comment