کسی می گفت: پس چرا اکثر بی خدایان در زندگی انسانهای موفقی هستند؟ آیا قبول نداری که از طرف شماها در مورد بی اخلاقی و پوچی و بی معنایی زندگی آنها اغراق شده است؟

گفتم: برای من آنچه اهمیت دارد، این است که بی خدایان در خواب ریچارد داوکینز را می بینند و من ماجرای لیلی و مجنون را. باقی مهم نیست

می دانستم که چرت می گویم! ولی واقعا اگر خوب نگاه کنی موفقیت برای انسان مدرن تنها در روز و کارش تعریف شده است. من ادعا دارم اصلا که آن قسمت مهم تر است. زیرا کمبودهای ما، رویاهای ما و رضایت قلبی ما در آن نهفته است