سرک کشیدن به کارتونهای عید

راجع به برنامه های سیما نوشتیم و نوشتند. حالا هم راجع به چیز دیگری که حرکت نویی بود می گویم. دلمان لک زده برای یک انقلاب در انیمیشن ایرانی. نه کارتونهای سالهای اخیر که از تکنولوژی مسحور کننده غربی دور باشند و به شکل حاجی فیروز و روحوضی اجرا می شوند، که خوب در دوره خونه مادربزرگه بهترینهاش انجام شده بود. در عید 87 شبکه تهران خیلی روی این قضیه کار کرده. دوبله های خیلی خوب متناسب جذابیت این برنامه های کودکان را بهتر کرده است. و انگار کار موسسان دوبله انیمیشن خوب ایرانی ساکن دوبی در حال ادامه است این بار در تلویزیون؛ البته ناگفته نماند کار مذهبی یوسف عزیز مصر هم که نگاهی بود به قصه های قرآن از پیامبران را که قبلاً پخش کرده بودند پسندیده بودم چون رویش خوب کار شده بود. نوید روزی را می دهم به زودی که میکس کامل و هماهنگ کلمات و عبارات زیبای فارسی به روی لب و دهن و حرکات روان سر و بدن کاراکترهای ایرانی با پتانسیل زیاد داستانهای غنی فرهنگمان ترکیب شوند و خدا را چه دیدید شاید قسمتی از بازار انیمیشن جهان را هم قبضه کردیم. خداییش امکانپذیر نیست؟

حالا که این را گفتم بگذارید از برنامه کودک ظهرهای عید شبکه دو انتقاد کنم که چندین بازیگر قدیمی مثل رضا فیاضی و غیره را آورده و به تیم بازیگرهای بی خود خود اضافه کرده و حال همه را با نصیحتهای کلیشه ای مثل نوشتن تکالیف قبل از شب آخر تعطیلات(آن هم در روز 12 ام) به هم می زنند. اینکه بچه های کوچک سال به سال باهوش تر می شوند و این حرفها به این شکل دیگر کارساز نیست به کنار؛ آخر حیثیت این موسفید کرده هاتان علف خرس است؟