Volfgang Fon Gothe'

جزم اندیش: من بی واهمه از کس می گویم. انتقاد مخالف شک است. زیرا اگر شیطان چیزی هست، چگونه می تواند هیچ چیز نباشد؟

آرمانگرا: ذوق اگر از راه خود به در رود هوش را نمی دانم به کجا می برد. پس اگر من همه ام، بی شک امروز دیوانه ای بیش نیستم

واقعگرا: در کار سنجش اعماق هستی، هوش من وارونه شد! اکنون می توانم اقرار کنم که اندکی کژمژ راه می روم

ابرطبیعت گرا: چه جشنی! چه عیش و نوشی! آخ که راستی حظ می کنم. زیرا با قیاس به دوزخ فکر می کنم بتوانم پی ببرم که بهشت چگونه جاییست

شکاک: پریهای آتشین! پندارهای دوست داشتنی این مردم را فراوان از راه به در می برند. شیطان پنداری که شک را می پسندد، پس من همین جا قرار خواهم گرفت