عمق درون

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

..

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد، یار

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

..

تا از خیال گنگ رهایی رها شوم

بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت

..

شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق

مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

..

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم

رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت

..

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم، یار

از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت