نامه یی به خودنویس

م ف سخن

با سپاس از یادآوری و نکته بینیت.عزیز جان! سالیان درازی دست به قلم میبردیم و از فرط خجالت، [؟] پاره میکردیم؛ اما از زمانیکه دوستان بنویسمان دستشان از قلم کوتاه شد، و به تیر غیب مهره سر سپرده ... و ... گرفتار شدند شرم را از نهان خانه دل اخراج نمودیم و مگسی در فنجان و تعادل از دست داده رقصیدیم و میرقصیم؛ به یاد می آورم که چند باری که دوستان واژه اصیل فارسی لوتی را، با طا عربی مینوشتند، همان لوطی مطربی، تلاش نمودیم که به دوستان یادآوری کنیم که اختلاف هست بین لوتی فارسی با لوطی عربی. غافل از این که دراین دنیای کوچک مجازی یک مشکل کوچک غیرمجازی هم مزید بر علت شده مشکل نرم افزاری برای ما تازه نویسان. به همین خاطر هست که برخی "فین گلیشی" می نویسند که در این وادی از ضمه جان، فتحه خان و زیرو زبرخان، خبری نیست.س